Valkuilen

Stopwoordjes (de schrijftip van vorige week) zijn voor veel schrijvers niet hun enige blinde vlek. Nu is het de taak van een redacteur om een schrijver op woordherhaling en stilistische fouten te wijzen, maar van die luxe kunnen veel schrijvers zonder vaste redacteur geen gebruik maken. Als je je eigen tekst redigeert is het devies, zoals je in eerdere schrijftips kunt lezen, negen van de tien keer: houd het zo kort en simpel mogelijk.

Hieronder vijf valkuilen die je als schrijver probeert te vermijden:

  • Aankondiging –> actie. Een veelgemaakte maar begrijpelijke fout is de ‘aankondiging –> actie-constructie’. Je hoofdpersoon voelt een heftige emotie, die hij of zij vervolgens ook uitspreekt. Bijvoorbeeld:
    • ‘De gedachte alleen al maakte hem woedend. “Ik ben het helemaal zat!” schreeuwde hij.’
  • a

  • Woordherhaling. Lastig om in je eigen tekst te herkennen maar met behulp van de zoekfunctie van Word kom je een heel eind. Bijvoorbeeld:
    • ‘Elke keer als Jan zijn buurvrouw tegenkwam in de supermarkt negeerde zij hem volkomen. Na de laatste keer, nu een maand geleden, had hij er schoon genoeg van.
  • Omgevingsruis. Je wil een zo levendig mogelijk decor in je roman maar dat bereik je niet door jezelf uit te putten in prozaïsche omgevingsbeschrijvingen.
    • ‘Jan liep door de drukke steegjes en straatjes, vol met toeristen, terwijl de zon fel in zijn gezicht scheen.’
  • Wisselende werkwoordstijden. Let goed op de werkwoordstijd van je verhaal en pas die consequent toe. Het wisselen van tegenwoordige en verleden tijd kan een verhaal verlevendigen, maar maakt het voor de lezer snel onbegrijpelijk. Bijvoorbeeld:
    • ‘Ik ging de bocht om en daar zie ik hem, zoals altijd piekfijn gekleed.  “Wat zie je er weer prachtig uit,” zeg ik, terwijl de gedachten aan onze jeugd voorbij flitsten.’
  • Biografische ruis. Een goed romanpersonage heeft een geschiedenis, maar die moet wel een doel dienen. De tante/oom/opa/oma/vriend/stiefbroer van je hoofdpersoon is alleen voor de lezer interessant als hij of zij ook een rol in het verhaal speelt.
    • ‘Sinds het overlijden van zijn moeder – die na een lang ziekbed bij haar zus Thea en haar man, een borderliner bovendien, vorige maand overleden was – herkende Tim steeds meer familietrekjes in zichzelf.’