Rare snuiters

Na de schrijftip van vorige week mag het duidelijk zijn dat een literair personage wezenlijk verschilt van iemand in het echte leven. Natuurlijk baseer je je als schrijver altijd op iemand die je persoonlijk kent. Al is het gedrag van zo’n persoon nog zo extreem, dat van een literair personage gaat altijd verder. De kunst van het schrijven bestaat daarom uit het benadrukken van de uitzonderlijkheid van je literaire personage.

Daarmee is niet gezegd dat een literair personage onnatuurlijk veel rare eigenschappen moet bezitten. In tegendeel, schrijft James Wood: ‘veel van de levendigste personages in fictie zijn monomaan.’ Of zoals Thomas Rosenboom het verwoordt: ‘De held wil maar één ding, en dan niet op die ongelukkige manier waarop mannen vroeger maar één ding wilden, maar echt letterlijk, numeriek, puur getalsmatig: hij wil niet twee of drie dingen, hij wil maar één ding.’

Geciteerd in: Arie Storm, Het schrijven van een roman (Querido 2014)

14 punten (deel 2)

Deze week de nummer 4, 5 en 6 van ‘de 14 punten van een bruikbaar literair personage’ die Arie Storm destilleert uit het essay Hoe fictie werkt van James Wood.

4. Hoeft niet aardig te zijn. Het laatste wat we als schrijver en als lezer kunnen gebruiken is moraliserende softheid, want dat leidt tot levenloosheid en saaiheid.
5. Is wellicht gebaseerd op echte mensen, maar echte mensen zijn vaak saai en vertonen heel verantwoord gedrag; je zou kunnen zeggen dat personages verdergaan waar mensen ophouden en het menselijke creëer je vervolgens (onder andere) door in personages niet alleen uiterlijke tegenstelling aan te brengen (zie het eerste punt in de schrijftip van vorige week), maar ook een innerlijke tegenstelling; een schrijver zegt dingen over een personage die je ook over mensen kunt zeggen, maar dan is dat wat je over mensen kunt zeggen bij een personage áltijd verhevigd.
6. Is tegelijk echt en onecht.

Wat beweegt jouw hoofdpersoon? Laat het ons weten op info@queridoacademie.nl of laat hieronder een reactie achter.